AİLE ÜYELERİNİN TUTUMU
Aile bireyleri doğumu değişik biçimlerde algılarlar.
Anne, hafifleyeceğini düşünerek bir miktar rahatlar; son aylar geçmek bilmez ve yorucudur. Gebelik kadının bedenini de, ruhsal yaşamyıı da değiştirir; kadın eski görünümüne kavuşmayı özler.
Ama bu arada doğumdan korkmaktadır da. Doğuma kendini ne kadar iyi hazırlamış olursa olsun, acı duyma korkusu, iyi sonuçlanmamış doğumlarla ilgili işittikleriyle birlikte aklını kurcalar.
Doğum için ruhsal hazırlığı tamam değilse, korkuya kapıldığı ve sırf bu yüzden normal gidebilecek bir doğumu güçleştirdiği olur.
Çocuğun normal olup olmayacağı da kadın için bir kaygı kaynağıdır. Bu nedenle ister doğumevi, ister özel klinik, isterse hastane olsun, doğumun yapılacağı yerde hoş ve rahat bir hava esmesi gereklidir. Genç kadını hızla rahatlatmak ve kendini güven içinde hissetmesini sağlayarak korkusunu azaltmak gerekir.
Doğum tamamlanıp korkular ortadan kalktıktan sonra anne, sevinçle bebeğine bakarken her şeyi unutur. İsteyerek gebe kalmış ya da gebeliğini kolaylıkla kabul etmişse, gebelik bir kadının kadınlığını tam anlamıyla geliştiren bir ruhsal zenginleşme kaynağıdır.
Kardeşlerin tepkisi
Biraz duygulu bir çocuk için, yeni gelen kardeş büyük bir coşku kaynağıdır.
Ağabey ya da abla, doğumu, tanıdığı herkese ve okula gidiyorsa, arkadaşlarına büyük bir sevinçle haber verir.
Bebekle aynı. cinstense, kendini bu yeni gelene oranla üstün görür.
Karşı cinsten bir bebek karşısında ise, abla ya da ağabey, her bilinmeyen şey karşısında duyulan kaygıyı duyar.
Gelen, tam olarak beklediği cinsten bir bebek olmayıp onu biraz şaşırtsa bile, çocuk pek aldırmaz buna. Düş gücü sayesinde yeni bebeği olduğundan farklı, hattâ kendisi gibi görme eğilimindedir. Doğumevindeki annesiyle telefonda konuşan 3 yaşındaki küçük kız gibi o da: «Kardeşimi ver anne, onunla da konuşacağım!» derse, buna şaşmamak gerekir. Abla( ya da ağabey daha büyükse şaşkınlık ve kaygı fazla şiddetli olmaz; hele evde zaten birkaç kardeşseler, daha da zayıflar.
Çocuklar, kendileri açısından sakıncalarını bilmekle birlikte, bu önemli haberi öğrenmekten ve yaymaktan sevinç duyarlar. Kuşkusuz en başta gelen sakınca, annelerinden on gün kadar uzak kalmalarıdır.
Çok duyarlı ve çekingen çocuklarda, yeni bir kardeşin doğması, büyük ölçüde rahatsız edici bir etken olabilir. Bazen de ana-baba, annenin doğumevinde kalacağı süre için, çocuğu başka yere gönderirler. Yakın ilgi görüp şımartılacağı için, aile içinde bu pek önemli değildir; ama yabancı bir yere, sözgelimi aile dostlarından birinin evine gönderiliyorsa, babası akşamları gelip onu alsa bile, bu geçici uzaklaşmayı «papucunun dama atılması» biçiminde yorumlayıp, bir süre rahatsız olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder