YENİ DOĞANIN AİLEYE KABULÜ
Her zaman kendiliğinden olmaz; çünkü yeni bir çocuk ailenin önceki düzenini altüst eder.
Çocuğun beklenişine, daha az katkısı olduğundan, baba, çocuğa biraz daha yabancıdır; bu nedenle de onu. biraz daha güç kabullenir.
İlk çocuğun gelişiyle genç babanın, karısının dikkatini toplayan tek odak olmaktan çıktığı kuşku götürmez.
Abla ve ağabeyler için de yeni bebek her zaman bazı sorunlar getirir. 2-5 yaşlarındaki çocuklarda merak ve ilgi, kıskançlık ve kaygı, düşkırıklığı, hattâ düşmanlık gibi karmaşık ve çelişkili duygular içinde ruhsal iç çatışmalar görülür. Çocukların bu iç çatışmaları, çeşitli davranışlarıyla dışarı yansır: Bebeğe dokunur, onu gıdıklar, hattâ tepkisini görmek için çimdikler; herkesin ilgisinin bebek üzerinde toplandığı ziyaret . günlerinde, «büyük» çocuk, kitaplarını, oyuncaklarını göstererek dikkati kendi üstüne çekmeye çalışır; bağırır, şarkı söyler. Çoğunlukla yetişkinler, çocuğun bu davranışları karşısında anlayış değil, şiddetli tepkiler gösterirler.
Çocuk, bebeğin gelişinden başlayarak birkaç hafta süreyle, âdeta küçülür, küçük çocuk davranışları göstermeye başlar: O zamana kadar temiz olan erkek çocuk yeniden altını kirletir, parmağını ya da bebekten sonra onun biberonunu emer, yemeğini tek başına yemek istemez. Ana-baba.nm, böylece, anne sevgisinden yoksun bırakıldığı duygusuna kapılan büyük çocukla da ilgilenmeleri gereği ortaya çıkar. Bütünüyle saldırgan ve düşmanca tutumlar daha az görülür; çocuk çoğunlukla, ana-baba odada yokken, önünü alamadığı itilimlerin etkisi altında bu tür davranışlara girer. Normal sayılabilecek bu tepkiler, anne ve babanın anlayışlı tutumları sayesinde hafifletilebilir. Çocuğa ölçülü bir biçimde yeni bebekten sözedilir, birkaç yıl önce kendisinin de aynı biçimde beklenmiş’ olduğu anlatılır; bebeğin odasının ya da köşesinin hazırlanmasında ondan yardım istenir.
Doğumevinden dönüşte ona da bir armağan getirilmesi, uykucu ve vızıldayıp duran küçük bir yaratıkla birlikte gelmiş olan anneye kavuşmanın sevincini artıracaktır.
«Büyük»ten küçük yardımlar istenerek kendi gözünde değerinin artmasını sağlamak da iyi bir yöntemdir. Bebekle ilgilenmesine izin verilmesinden de hoşlanacaktır; anne, büyük çocuğun küçüğe biberonunu içirmesine, onu otururken kucağına almasına, v.b. izin verebilir.
Ana-babanın yapacağı en önemli şey, her fırsatta çocuğa onu çok sevdiklerini hissettirmektir: Bebeğin yanında ya da yalnızken onu sevmek, onunla da oynamak için zaman ayırmak, çocuğu rahatlatıcı girişimler olacaktır; çünkü çocuğun korkusu, anne ve babasının sevgisini yitirmektir; bütün sorunları da bu korkudan kaynaklanmaktadır. Sonuç başarılı olmasa da, iyi niyetle yaptığı girişimlerden ötürü çocuğu kutlamak gerekir: Ağlamaya başlayan 4 aylık kardeşine elindeki sosisin ucunu emdirmeye çalışan 4 yaşındaki küçük kızınki gibi de olsa…
Ana-baba açısından daha güç olmakla birlikte, ruhsal gelişmedeki gerilemeyi (küçük çocuk: davranışları göstermesini) de hoş karşılamak gerekir. Geçici olan bu gerileme hoş görülmeli ve çocuğun bu sorun içinde kapanıp kalması önlenmelidir.
Büyükanne, büyükbaba ve yakın akrabalar, doğumu her zaman sevinçle karşılar. Bebeğin cinsi bazen düşkırıklığı nedeni olabilirse de, bu geçicidir. Yaşlıların olay karşısındaki tepkileri genellikle normal olmakla birlikte, tutumları her zaman ideal olmayabilir; güçlükler de zaten bundan çıkar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder